Dieke liggend voor Jitske, Silke en Lobke
|
Ze was niet het gemakkelijkste hondje die we er tussen hadden. Door nare ervaringen als pup was ze altijd op haar hoede voor andere honden en als het kon ging ze (zeker voor de grote) een stukje om. Wij lieten haar, want
we wisten dat ze verderop weer zou staan te wachten op ons.
Voor ons was het een heel lief hondje die graag mee ging wandelen.
Verder had ze, zeker in haar jonge jaren, een enorme
jachtpassie. DIt gecombineerd met het feit dat ze er als een kip
zonder kop vandoor ging zorgde er nogal eens voor dat ze de weg
terug niet meer kon vinden.
Dat werd voor ons dus zoeken. De
oplossing vonden we in "Tractive" waarmee we feiloos haar
positie konden bepalen en haar dan ook weer terugvinden. We
kwamen er daardoor achter dat ze niet zomaar een stukje verderop
in het bos was, maar wel kilometers verderop kon zijn. Ze had in
iedergeval dan wel haar beweging.
|